zgadzam się z przedmówca.. aczkolwiek mozna poznawac obce kultury i nawet jest to wskazane.. nie nam oceniac jak oni prowadza swoje zycie.. równie dobrze ich moze dziwic nasza kultura i zapewne dziwi.. ale w film rzeczywiscie wbrew opioniom niektórych ..malo poruszający..

Witam obieżyświata..:) kolega widzę bywalec i znawca kultur...żywe oko Saurona... Cóż ze wspomnieniami z dalekomorskich podróży to raczej na portal „Pieprz i Wanilia” radzę się przenieść.

jesli to nie o Johnneym Deppie to nie czytam

eh kolego, z takim podejsciem że moje podworko cacy bo znam panujace na nim zasady a inne podworko be, bo mi obce - to zalatujesz ksenofobią. takie tez nastawienie nie pozwolilo ci zapewne odnalezc w tym filmie interesujacych kontrapunktow.
ja spedzilam troche czasu z Afganczykami i dzieki temu widzialam w tym filmie pewne kwestie o wiele wyrazniej. sama historia Afganistanu- dziesiatki lat w wojnie - odciska przeogromne pietno na psychice tych ludzi, stad moga sie brac postawy przesadnej przemocy lub walki na kazdym polu (np. chlopcy przesladujacy Hassana czy walka na latawce)ale i takze kultywowanie takich cech jak ogromna lojalnosc, honor, duma (np. wierny Hassan, czy honorowe odejscie z domu swoich panow po oskrzeniu o kradziez), bo w kraju tak sponiewieranym to sa jedne z nielicznych rzeczy jakie im pozostaja. poza tym film pokazal, że sami Afgańczycy padaja "ofiara" wlasnej kultury (prawo szariatu- kamienowanie codzoloznicy czy ogolnie spusztoszenie pod wplywam panowania Talibow) więc nie jest jak to ująłeś apoteozą ich kultury a raczej obrazem "sprzedajacym" jej rozne twarze: i te interesujace/piekniejsze i te koszmarne.

Miło było przeczytać Twoje podsumowanie Hockneyowego słowa gwenell. Co racja to racja to jednak nie bywalec tylko bamboszowy król z Pana Hockneya wylazł... Ale za trafny podpis autoportretu chyle czółka panie H. "PMS" czyli pojmowanie mam słabe" ...a jednak potrafi pan dokonać trafnej krytyki!!! Panie H. Tak trzymać :)

Kultura zupełnie nam obca, ale nie zapominajmy, że nasza sprzed 600 lat wyglądała prawie identycznie, a z filmu chyba należało by zwrócić uwagę na postawę młodego Hassana, zwłaszcza na scenę, gdy rozsmarowuje sobie jabłko (czy co to był za owoc) na twarzy. Myślę, że gdybyśmy w ten sposób podchodzili do naszych wzajemnych relacji, to wprowadzilibyśmy odrobinę światła do naszego ciemnego świata. Pozdrawiam